برای ما که سرمایه‌ی چندانی نداریم، بهترین راه رفتن به کشورهای اروپایی، گرفتن ویزای دانشجویی‌ست. اما به طورکلی، با ویزای دانشجویی نمی‌توانیم کار پُر درآمدی در اروپا داشته باشیم؛ چون کار با ویزای دانشجویی، محدودیت زمانی دارد: مثلا 20 ساعت در هفته.
از طرفی، تا وقتی می‌توانیم در اروپا اقامت داشته باشیم که ویزای دانشجوی‌مان اعتبار دارد؛ یعنی فقط تا اتمام تحصیل.
پس برای ماندن در اروپا و داشتن درآمد بیشتر، باید درخواست ویزای کاری بدهیم.

گنج ما گردشگردان چیست؟ شناختن دنیا. و البته ما توریست‌ها عاشق آفتاب‌گرفتن در سواحل آلگارو و  تفریح در پورتو هستیم. اما پرتغال فقط برای آرامش و تفریح رو به ما آغوش باز نکرده. این کشور گنج‌هایی در دل خودش پنهان کرده که هیچ جای دیگر جهان پیدایشان نخواهیم کرد.

نگرش پرتغال به معضل اعتیاد به مواد مخدر، چه تفاوتی با سایر کشورها داشت؟ آغاز ماجرا برمی‌گردد به سال ۱۹۷۴. آن سال، با پایان چهار دهه حکومت استبدادی در پرتغال، بحران‌های اجتماعی و فرهنگی به سرعت پدیدار شدند. چهار دهه‌ای چنان بسته، که در آن حتی خرید کوکاکولا هم غیرممکن بود. شاید این اشتیاق به آغوش کشیدن آزادی و بازارهای جدید بود، که روند پدیدار شدن بحران‌های اجتماعی را افزایش داد. درست زمانی که مرزها برای سفر و تجارت باز می‌شدند، سربازان هم از مستعمرات سابق با انواع مواد مخدر به پرتغال بازمی‌گشتند.